از زندگی هراس دارم

تو نه ستار العیوبی، نه غفار الذنوبی، نه معین الضعفا و نه دیگه اون عاشق و معشوقی که حرفش بود..  

ستار العیوب نیستی چون نشده دروغ بگم، خطا کنم، کج برم و تو اونو تو بوغ نکنی، فاش نکنی و رسوای عالمم نکنی..  

غفار الذنوب نیستی چون اگر بودی این همه بار سنگین رو دوشم نبود و اینقدر چرک و تاریک نبودم..  

معین الضعفا نیستی که این همه ایمانم سسته ، از زندگی هراس دارم و ضعف و ناتوانی تمام وجودم رو گرفته..  

اگه بساط عاشقیه، چرا اینجور رهام کردی و روی زمین کثیفت می کشونیم... دلم ازت خیلی پره.. 

 حالا که اینقدر منو به حال خودم رها کردی منم می خواهم رهات کنم.. تو زورت بیشتره، توانت بیشتره..  

منم به قدر ضعفم و به قدر جونم و به قدر انرژیم ازت دور می شم.. دلم رو شکوندی و ولم کردی..  

 این رسمش نبود..  

من فقط تورو می خواستم و الان کار رو به جایی رسوندی که منو به بی تو بودن تحقیر می کنند و خداشون رو به رخم می کشند.. 

حالا هر چی می خواهی بگو که مقصر همه چیز خودمم..